Жаданьні ў згараньні, заданьні ў загнаньні,
I думка як гумка, ці – скура i косьцi...
Мне хочацца ў госьці, пачуць ад кагосьці
Прыветнага слова, гарачага слова.
А старасьць стараецца, вершамі жаліцца:
Як пуста, самотна бяз слова-асілка!
Хіба ты, паэзія, сёньня маўчальніца?
Душу ня стрыжэш, як імшару касілка?
Хіба ты, паэзія, дзесьці далёкая?
Бяз кроку і сілы прыціхла, зьнябытая?
Ты мне не махаеш сарвэткаю лёкая,
Са мною заўсёды, як радасьць адкрытая.
|
|
